Ίσως η απουσία είναι παρουσία

 

 

 

Ίσως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,

χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι

σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς

πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στου πλίνθους,

χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι

που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει,

που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει

σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,

χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις

απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,

καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι ανέμου,

και από τότε είμαι γιατί είσαι,

και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε,

και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.

 

Πάμπλο Νερούδα

 

 

ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΕΛΚΥΣΤΕΣ

"...Κινιόταν απεγνωσμένα ανάμεσα στο χώρο των δύο και των τριών και πάνω διαστάσεων, δηλαδή σε κλασματική διάσταση, μαχόταν με ό,τι δυνάμεις τού είχαν απομείνει, και που λιγόστευαν συνέχεια, να γυρίσει πίσω, η μαρμαρυγή τον έσπρωχνε μπροστά, περιπλανιόταν στους άπειρους και μπερδεμένους δρόμους της αναποφασιστικότητας, μέχρι που τελικά τον τράβηξε ο παράξενος ελκυστής του, δηλαδή μέχρι που απέδρασε σε ανώτερη διάσταση. Τι να έγινε σε αυτό το ανάμεσα; Τι να ένιωσε; Τι να σκέφτηκε; Τι να είδε; Ουδείς γνωρίζει. Το μαθαίνει κανείς όταν δεν μπορεί να το αξιοποιήσει, μα ούτε και να το περιγράψει" Και έκλεισε συνοψίζοντας: "Στροβιλισμός, Θάνατος, Τέλος"