Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

Να τι είμαι



Ένα εκτροχιασμένο τρένο
να τι είμαι
σε κάποιαν άγνωστη γραμμή
που χάνεται στις ζούγκλες

Κλειδούχοι φύλακες με ξέχασαν
κι έμεινα ακούνητο
γερμένο σε μιαν άκρη
βροχή και ξαστεριά

Ένα εκτροχιασμένο τρένο
να τι είμαι
δίπλα πεσμένο παραζαλισμένο
κοιτώντας τα χορτάρια ανάποδα
και τα ξασμένα συννεφάκια
αποξεχάστηκα

Πρέπει ν’ αρχίσω να κινούμαι πάλι
έστω φυτρώνοντας φτερά όπως παλιά
Ω! τώρα θυμούμαι
πρώτα πετούσα
μετά γκρεμίστηκα
μετά σουρνώμουνα
μετά ευπρεπίστηκα

Μου φαίνεται θα ξαναρχίσω να πετάω
κι αν ξαναγκρεμιστώ ελπίζω
να μη με ξαναφέρουν πίσω



Υπερβολή είναι μια αλήθεια που έχασε την ψυχραιμία της

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου