Δως' μου ένα σύννεφο να περπατώ...

και εγώ θα αντέχω να αντικρύζω το πικρό χαμόγελο του δελινού

που φωτίζει πάνω στο χωρισμό μας και σε αλαργινά ταξίδια 

με όνειρα που ξεθύμαναν, πνοές θα χαρίζει σε ξεψυχισμένες ελπίδες....

Μακριά, πολύ μακριά πάλι είμαι...