Την νύχτα της μοναξιάς....που έρχεσαι στις σκέψεις μου αλλά ποτέ δίπλα μου...
Και η αναμονή σε έχει γεράσει....παρέα με ένα γουρούνι αντί για σκύλο....
Σαν τις ψυχές των ανθρώπων, περιφέρονται πίσω σεντόνια και μάσκες, για να κρύψουν την παραμόρφωση από τον πόνο και τις πληγές τους, συνοδεύομενες πάντα από παλιάτσους φόβους και στα χέρια περιφέρουν μια μαδημένη καρδιά, βορά σε όποιον την πάρει στα χέρια του, τερματισμένη από αέναη θλίψη
Και σαν το Μύστη, παλεύεις να αναπλάσεις και να ενώσεις τα κομμάτια σου από την αρχή....με την μαγεία της μουσικής για κόλλα...
ΓΙΑ ΝΑ
Να θυμάσαι/ μαι πως ...
