Sometimes we must leave our safe places and walk emty-handed among our enemies...
Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014
SHE WALKS IN BEAUTY ....
Sometimes we must leave our safe places and walk emty-handed among our enemies...
Τρίτη 12 Αυγούστου 2014
O Captain! My Captain!
O Captain! My Captain! our fearful trip is
done; The ship has weather'd every rack, the prize we sought is won; The
port is near, the bells I hear, the people all exulting, While follow
eyes the steady keel, the vessel grim and daring: But O heart! heart!
heart! O the bleeding drops of red, Where on the deck my Captain lies,
Fallen cold and dead. O Captain! My Captain! rise up and hear the bells;
Rise up—for you the flag is flung—for you the bugle trills; For you
bouquets and ribbon'd wreaths—for you
the shores a-crowding; For you they call, the swaying mass, their eager
faces turning; Here captain! dear father! This arm beneath your head; It
is some dream that on the deck, You've fallen cold and dead. My Captain
does not answer, his lips are pale and still; My father does not feel
my arm, he has no pulse nor will; The ship is anchor'd safe and sound,
its voyage closed and done; From fearful trip, the victor ship, comes in
with object won; Exult, O shores, and ring, O bells! But I, with
mournful tread, Walk the deck my captain lies, Fallen cold and dead.
"O
me! O life!... of the questions of these recurring; of the endless
trains of the faithless... of cities filled with the foolish; what good
amid these, O me, O life?" Answer. That you are here - that life exists,
and identity; that the powerful play goes on and you may contribute a
verse. That the powerful play *goes on* and you may contribute a verse.
What will your verse be?
Καλό ταξίδι Φίλε...Θα σε ξαναδώ στο γνώριμο χαμένο "κύκλο"....
Τετάρτη 16 Απριλίου 2014
Μέσα από Σένα....
Ξέρεις από πού θέλω να δραπετεύσω; Από το ότι δεν γνωρίζω τον εαυτό μου. Από αυτό
το σκοτάδι και το κενό που έχω μέσα μου. Δεν μπορώ να ζήσω μ’ αυτό. Μην μ’
αφήνεις εδώ!!
Άχρονο
ΌΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ Σ’ΑΥΤΗΝ ΕΔΩ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ Σ’ΑΥΤΟΝ ΕΔΩ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ
ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ Σ’ΑΥΤΗΝ ΕΔΩ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ Σ’ΑΥΤΗΝ ΕΔΩ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ
ΠΕΡΠΑΤΗΣΑ ΜΙΑ ΣΚΑΛΑ ΑΠΟ ΣΠΑΘΙΑ
ΠΟΛΕΜΗΣΑ, ΓΕΜΙΣΑ ΠΛΗΓΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ
ΟΡΚΙΣΤΗΚΑ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΑΠΑΤΗΛΑ
ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΨΕΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΩΣ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ
Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014
Together
Πήρα κι εγώ το κουφάρι μου αγκαλιά, ξάπλωσα στο διπλό κρεβάτι και έβγαλα την ψυχή μου να δει λίγο γαλάζιο....
-Ζεις ακόμα....;;; τη ρώτησα.
-Ναι... μου απάντησε.
-Γύρνα τώρα από την άλλη και κοιμήσου.....
Και αύριο εδώ θα είμαστε, οι δυο μας.
-Ζεις ακόμα....;;; τη ρώτησα.
-Ναι... μου απάντησε.
-Γύρνα τώρα από την άλλη και κοιμήσου.....
Και αύριο εδώ θα είμαστε, οι δυο μας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)